Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Myrax
En om op je vraag in te gaan BDB. Al bij de eerste keer zo'n mail zou ik persoonlijk het gesprek aangaan met de opdrachtgever.
Verandert het niet, dan zou ik wel langzaam afscheid gaan nemen.
Maar ik zou me ook wel afvragen of ik zelf op een of andere manier signaal heb afgegeven dat zo'n bejegening okay is.
|
De grap is dat ik over die laatste zin ook heb nagedacht. Kan zelf geen reden verzinnen, aangezien ik het zelf niet "in mijn hoofd zou halen" zo'n bericht aan iemand te sturen. Mits het grappig bedoeld is, maar dat is het in dit geval zeker niet.
Stel dat er kritiek is op het werk dat ik aflever, kon ik daar mee leven, maar die kritiek is er niet. Het gaat richting het persoonlijke en daar houd ik niet van, niet op deze manier.
Ik pak dikwijls de telefoon pak om duidelijkheid te krijgen over de inhoud of strekking van zo'n mail, waar dan volkomen luchtig op gereageerd wordt. Ik *zou* het me niet persoonlijk aan moeten trekken, maar doe dat automatisch toch. Het gevolg is dat het het werkplezier zo naar beneden haalt.