1. Als je per sé korting wil geven zou ik niet zakken in uurtarief maar zakken in uren, of aan het eind van je berekening een percentuele korting geven. Lijkt lood om oud ijzer, maar de psychologie van de uurprijs leert ons dat dat prettiger voelt
2.
"Bovendien vind ik dat ik voor klussen die lang duren, bereid moet zijn een eenheidsprijs te maken."
Waarom?
3. Pay-off zou ik zo structureren:
-input verzamelen (tenzij er al een briefing is?)
-ideegeneratie, output: 10 voorstellen
-evt. 2e ronde, als daar niks bijzit
-oplevering pay-off
Hoeveel uren je daar aan wil hangen is aan jou.
4. Lees, als je het nog niet gelezen hebt,
"Meer Gaan Verdienen Als Freelancer" eens...
Angst
Als je vraagt wat mensen tegenhoudt om gewoon meer te gaan vragen voor wat ze te bieden hebben, dan is het uiteindelijke antwoord vaak:- "Ik vind het eng"
- "Ik durf niet, wat zullen mensen er van zeggen"
- "Ik verlies er vast klanten door"
- "Er zijn mensen die veel beter zijn dan ik, waarom zou ik meer vragen?"
Het zijn allemaal manieren om jezelf af te houden van het plezier van “goed verdienen”. Veel freelancers gaan gedwee mee in het bescheidenheidsyndroom van de meeste Nederlanders en vergeten zichzelf uit te dagen en hun grenzen te verleggen. Het is deels een spel dat je soms maar beter niet zo bloedserieus kunt nemen omdat je jezelf daarmee klemzet in een “veilig” tarief. Het kan heel bevrijdend zijn om te denken: “Weet je wat, ik gooi gewoon 25 procent bovenop mijn huidige tarief en ik zie wel hoe er op gereageerd wordt!” Ik ken verhalen van mensen die van de ene op de andere dag hun tarief verdubbelden en er geen klant minder om kregen. Het enige wat er gebeurde was dat ze twee keer zo veel gingen verdienen voor hetzelfde werk. Je kunt wel krampachtig blijven kijken naar freelancers die een bulk geld krijgen voor hun diensten en denken dat dat komt omdat er iets heel bijzonder is aan wat ze leveren, maar de kans is groot dat jij minstens zulk goed werk levert maar er gewoonweg minder voor vraagt!