Keuzestress: Het rangschikken van prioriteiten?
9 januari 2009 geplaatst om 20:10 door Wendy Mozes
Stel je voor: een grote zee waarin schepen koers varen naar hun bestemming. Daartussen vaar jij, in je eigen gebouwde boot met een schat aan schitterende producten en/of diensten. Je bent stuurman, kapitein, roeier en dekschrobber ineen. Jij bent zelf verantwoordelijk voor de koers die je uitzet, en daarmee ook voor de ‘vaste grond’ waar je op terecht gaat komen. Maar wat nou als je op dit moment geen ‘land in zicht’ meer hebt? Of er teveel eilanden tegelijkertijd in je verrekijker verschijnen? Zodat je door de hoge golven die er op je afkomen de zee niet meer kunt zien?
De overdaad aan kansen
Keuzestress, welke kant ga je op? In zekere zin heeft ieder mens hiermee te maken. Niet alleen op het gebied van werk, maar ook qua relaties, opleidingen, levensvisie, familie en ga zo maar door. Voortdurend worden we geconfronteerd met onszelf: wat is wijsheid? Je kunt je afvragen of de last van het rangschikken van voorkeuren iets is wat je al vaker hebt meegemaakt of dat dit onlangs is ontstaan na een indrukwekkende of ingrijpende levensgebeurtenis. Je verward en onzeker voelen komt vaak voor bij een overvloed aan kansen. Deze aanhoudende en soms intense gevoelens kunnen een signaal zijn om te zorgen dat je energie steekt in het verwerven van meer helderheid, zekerheid, orde en/of duidelijkheid.
Het kerngevoel
Maar hoe kan je nou orde verwerven als je zo gestresst bent? Als eerste kan er al flink wat duidelijkheid ontstaan door te achterhalen wat je nou eigenlijk precies voelt als de druk tot beslissen toeneemt. Ben je voornamelijk bang (voor bijvoorbeeld de consequentie van je uiteindelijke keuze), onzeker (twijfel je of je wel de juiste keuze gaat maken), verward (je hebt echt geen idee wat je eigenlijk wilt), gespannen (kan ik nog wel afwijken van deze koers, wat laat ik schieten?), moe of futloos (het nadenken over al die verschillende mogelijkheden put je uit), treurig (nou gaat het zo goed met mijn bedrijf en ben ik nog niet gelukkig), ongemakkelijk (vreemd dat deze zaken nou opeens tegelijkertijd op mijn pad komen) of overweldigd (je ziet door de bomen het bos niet meer). Uiteraard spelen meerdere gevoelens tegelijkertijd een rol, maar er is er vast één die eruit springt, of die vaker van zich laat horen.
Behoeften
Als je dit ‘kerngevoel’ hebt achterhaald, vraag je dan vervolgens af wat je nodig hebt om dit gevoel ‘kwijt’ te raken. Bij moeheid verlang je misschien naar rust, of juist naar groei of inspiratie. Als je gespannen bent, kan geruststelling of harmonie je wellicht helpen. Onzekerheid kan duiden op de wens naar meer vertrouwen, duidelijkheid of zekerheid. Als je voornamelijk bang of nerveus wordt van teveel kansen, dan kan je baat hebben bij meer ruimte, lucht of (zelf)bescherming. Ben jij eenzaam op jouw bootje zonder collega’s, maar wel met een overdaad aan de te nemen beslissingen, dan verlang je misschien wel naar veiligheid, eenheid, ondersteuning, meer plezier of het delen van belevenissen.
Op het moment dat je jouw gevoelens op een vrij directe manier kunt koppelen aan hetgeen je nodig hebt, kan je snel en efficiënt bepalen welke koers je wilt gaan varen. Jouw prioriteit van dit moment is dan duidelijk. Uiteraard kan je ook van koers wijzigen als later blijkt dat er toch andere gevoelens in jou meer aandacht vragen.
Orde in de chaos
Een vraag die je jezelf kunt stellen om meer grip op de verwarring te krijgen (en tegelijkertijd rekening te houden met je toekomst) is:
Hoe zou ik over (pakweg) een jaar of vijf in het leven willen staan?
Probeer met het antwoorden van deze vraag ook rekening te houden met je partner of eventuele gezinsleden of die met je ‘meevaren’. Hoe ervaren zij eigenlijk hun toekomstbeeld?
'Leuk dit theoretische verhaaltje, maar wat schiet ik er in de praktijk nou eigenlijk mee op? Dat kost me nogal wat, al dat geanalyseer en gegraaf. Dan drijf ik nog langer roerloos rond. Ik wou dat er gewoon even iemand met me meedobberde om samen te kijken naar wat voor mij het beste is'. Dat is de reden dat er counsellors bestaan. Zij varen ook rond op zee en kunnen hun eigen scheepje vast maken aan dat van jou om tijdelijk bij jou in te stappen. Ze observeren samen met jou de diverse eilanden die voor je liggen. Of we zoeken met elkaar naar manieren om land in het vizier te krijgen. Het roer, dat pakken ze niet. Ze kijken wel uit, de verantwoordelijk-heid voor jouw schip blijft bij jou liggen. Counsellors hebben immers ook hun eigen koers te varen.
Wendy Mozes
Stress en Performance Counsellor
www.stresscentrum.nl
Totaal aantal reacties 0
Reacties
Totaal aantal trackback-signaleringen 0
