Balans tussen intuïtie en ratio

[Life Creations]

Ik ben een nieuwe cursus aan het maken voor onder andere het bedrijfsleven, over creatief denken. Het leren buiten kaders te denken, innovatief te worden als bedrijf en creativiteit inzetten voor het succes van je bedrijf zijn aandachtspunten.

Nu ben ik van mening dat er een balans moet zijn tussen je ratio en je intuïtie. Wat je intuïtief voelt moet in woorden en daadkracht omgezet worden en daarbij komt je ratio om de hoek krijgen.

Ik vind het leuk en interessant voor de cursus die ik aan het maken ben om te lezen hoe tegen ratio en intuïtie aangekeken wordt en hoe die balans gezien wordt.

Dus, laat maar horen!

Groeten,

Lucy Schaaphok
www.life-creations.nl
www.life-creations.web-log.nl

[erix]

Buiten kaders denken, out of the box, dat is een goeie...
is vaak van toepassing op mensen die vastlopen en dus een conflict hebben tussen ratio en gevoel. ratio weet vaak wel welke kant het op moet, maar gevoel zegt dat er beren op de weg zijn (angst, niet kunnen afwegen van risico's of het niet geoefend zijn in intelligent risico nemen. Of andersom: gevoel weet goed welke kant het op moet, maar het is niet te onderbouwen.
Het hangt sterk van de situatie af of mensen de ruimte moeten geven aan juist hun gevoel of hun ratio.

Minicase: ik ben met mijn eenmanszaak opgegaan in een ander bedrijf(je). Moet ik - ondanks zes jaar succesvolle samenwerking - investeren in zekerheid en bescherming t.a.v. aansprakelijkheid (lees: BV) omdat ik weet dat ik zakelijk kwetsbaar ben? Of moet ik juist vertrouwen (en focussen) op de succesvolle samenwerking en niet terugvallen op (schijn)zekerheden?

Ik geloof wellicht niet zo in de balans tussen ratio en gevoel. Ik kies al twintig jaar (uiteindelijk) voor mijn gevoel. Ik neem dus ook regelmatig risico's als het gaat om ratio. Dat gaat wel eens mis, maar nooit ernstig. Uiteindelijk moet dat wat je doet een goed gevoel geven. Plezier in je werk, dat een voorwaarde is bij iedere vorm van leren, kan behoorlijk verpest worden door ratio .

[TamTamTekst]

Hej Lucy,
ik denk dat creatief denken en gebruik maken van de ratio niet (helemaal) scheidbaar zijn. Ik gebruik bijvoorbeeld mijn ratio om out of the box te kunnen denken :-).

Bij een probleem (of uitdaging ) probeer ik daar vanuit allerlei invalshoeken naar te kijken. Ook vanuit schijnbaar onmogelijke invalshoeken. Dit levert met enige regelmaat zeer creatieve oplossingen op. Natuurlijk komt de creativiteit wel om de hoek kijken wanneer je 'onmogelijke' invalshoeken bedenkt.

Het punt is denk ik dat je jezelf geen grenzen moet stellen bij het denken of brainstormen. Je moet iets pas als onmogelijk verwerpen als je het hebt uitgedacht of -geprobeerd.

Grappig: door mijn juffrouw van de eerste klas (lagere school) heb ik geleerd om 'anders' te denken en te kijken. Bij het tekenen mochten wij namelijk geen gum gebruiken. Als de tekening niet lukte zoals jij het wilde, kon je dus niet opnieuw beginnen. Daardoor werd je gedwongen naar je tekening te kijken met nieuwe ogen en er iets anders van te maken dan je oorspronkelijke plan. Mijn zus, een perfectionist, vond dat verschrikkelijk. Voor mij was het een eye-opener die ik nog steeds koester.

Marlies

[Ingeborg]

Wat een superjuf Marlies!
Doet me denken aan een liedje van Gerard van Maasakkers die perfect verwoordt hoe je 'out of the box denken' ook al vroeg de kop in kan drukken: (hoop dat jullie door het dialect heen kunnen lezen, het is een echt Brabantse zanger)

'n Jungske ging vur 't uurst naor school
Hij kreeg 'n vel papier en krijt
En hij kleurde en kleurde 't hul vel vol
Want kleure, da vond-ie fijn
Mer de juffrouw zei: "Wat doe je daar, jongeman?"
"Ik teken bluumkes, juffrouw"
Ze zei: "We doen hier niet aan kunst, jongeman
Bloemen zijn rood en de lucht is blauw
Je zult er rekening mee moeten houden
Je bent hier niet alleen
Als alle kinderen 'ns deden zoals jij
Waar moest dat dan toch heen, ik zeg je
Bloemen zijn rood, jongeman
Blaadjes zijn groen
't Heeft geen enkele zin om 't anders te zien
Dus waarom zou je 't dan nog anders doen"

Mer 't jungske zei
"Ja mer juffrouw, d'r zijn zoveul kleuren bloemen
Zoveul kleuren blaadjes, zoveul kleuren, overal
Zoveul kleuren zijn nie op te noemen
Mer ik zie ze allemaol"

Mer de juffrouw zei: "Je bent ondeugend, jongeman
Je kliedert en je Nederlands is slecht
Ik weet zeker dat je 't alletwee veel beter kan
Ik wil dat je herhaalt wat ik zeg
Bloemen zijn rood...."

Mer 't jungske zei
"Ja mer juffrouw..."
Mer de juffrouw zei: "Dit duurt me nou te lang
Je moet maar weten hoe 't hoort"
En ze zette 't jungske op de gang
("Voor je bestwil" enzovoort)
Mer hij werd bang, zo na 'nen tijd
Klopte zachtjes aan de deur
En hij zei: "Juffrouw, ik heb wel spijt"
En hij kreeg 'n kleur toen-ie zei
"Bloemen zijn rood
Blaadjes zijn groen
't Heeft geen enkele zin om 't anders te zien
Dus waarom zou ik 't anders doen"

Mer d'n tijd ging dur, gao altijd dur
En hij ging naor de tweede klas
En de juffrouw was hul anders as die daorvur
Ze was nieuw, ze was er pas
En ze lachte vriendelijk toen ze zei
"Tekenen doe je voor je lol
Je krijgt genoeg papier en krijt van mij
Teken maar je hele vel vol"
Mer 't jungske tekende bloemen
Gruun en rood, en in de rij
En toen de juffrouw vroeg waorum
Kreeg-ie weer 'n kleur, en-ie zei
"Bloemen zijn rood..."

......Overigens vraag ik me af Marlies of jouw zus dat wel geweldig had gevonden

Ingeborg

[TamTamTekst]

Hej Ingeborg,
mooi lied! Maar ik denk dat mijn zus dat ook niet leuk had gevonden. Die wilde tekenen wat ze in haar hoofd had.

Ik heb nog eens verder nagedacht over hoe ik probeer andere invalshoeken te vinden en vaak met iets heel anders aankom dan anderen. Ik denk dat het gaat om denken in concepten, niet denken in concrete zaken.

Een voorbeeld: we hadden een oude wasmachine (en geen geld :-) en de aanvoerslang van het water was kapot gegaan op de plaats waar ie aan het zeepbakje vastzat. Dat wil zeggen: aan het zeepbakje zat een tuitje waar de aanvoerslang overheen geschoven was. Dat tuitje was afgebroken, dus het leek onmogelijk om die slang weer aangesloten te krijgen. In plaats van dat tuitje zat er nu immers een gaatje?

Ik zag een gaatje in het zeepbakje, daar moest iets ingestoken worden. Dat iets moest hol zijn, want er moest water door kunnen. Ik dacht aan een bicpen (zo'n ouderwetse grijze) als concept, niet als een pen. Die paste prima in dat gaatje.

Maar de slang paste niet op de pen. Ik moest dus iets hebben wat over die bicpen paste en *in* de slang. In gedachten en letterlijk ging ik allerlei objecten langs die aan die voorwaarden zouden kunnen voldoen. Ik dacht dus vanuit het concept. Niet vanuit de concrete objecten.

Uiteindelijk kwam ik uit bij een vliegenmepper (!) die een rubberen handvatje had dat over de steel geschoven zat. Wonder boven wonder kon ik met dat stukje rubber de verbinding tussen slang, bicpen en zeepbakje lekvrij tot stand brengen.

De wasmachine draaide nog lang en gelukkig :-).

Als ik aan concrete zaken had gedacht (een tuitje), was ik nooit tot deze oplossing gekomen.

't Is een beetje als met die tekeneningen waarnaar je op twee manieren kunt kijken. Je moet de ene visuele interpretatie van de tekening helemaal los laten om de andere te kunnen zien.

Marlies

[erix]

Oorspronkelijk geplaatst door Babaga

't Is een beetje als met die tekeneningen waarnaar je op twee manieren kunt kijken. Je moet de ene visuele interpretatie van de tekening helemaal los laten om de andere te kunnen zien.

Dat noemen psychologen ambigue afbeeldingen en ze zijn inderdaad erg leuk. Maar het daarnij kunnen wisselen tussen beide waarnemingen heeft weinig met out-of- the-box denken te maken. Het is vooral je visuele geheugen wat in de weg zit.

Creatief of out-of-the-box denken heeft te maken met het verzinnen van nieuwe oplossingen voor vraagstukken, het gaat daarbij bijvoorbeeld om het intelligent combineren van verschillende soorten informatie, vaardigheden en kennis, combinaties die in het geval van de bedenker niet voor de hand liggen. In het geval van de "wasmasjien" is het maar de vraag of er out of the box gedacht is.... Je bleef nl in de sfeer van slangetjes denken. Andere opties: definitief verhuizen naar een nudistenkamp (geen kleren meer nodig), in oude kranten gaan lopen (andere invulling aan kleren geven), een huwelijksadvertentie plaatsen (gezocht: partner met wasmachine) of iemand op straat aanspreken en het probleem voorleggen.

Een klassieker is deze. Wel eerst zelf proberen alvorens de oplossing aan te klikken !!

[Life Creations]

Hai Marlies,

Oorspronkelijk geplaatst door Babaga

Hej Lucy,
ik denk dat creatief denken en gebruik maken van de ratio niet (helemaal) scheidbaar zijn. Ik gebruik bijvoorbeeld mijn ratio om out of the box te kunnen denken :-).

haha, grappig. Ik denk dat je juist je intuitie voor out of the box denken gebruikt.
Als je kijkt naar bijvoorbeeld Einstein, die dus in momenten van ontspanning (het moment waarop het mogelijk is intuitie naar boven te laten komen) tot zijn ideeen is gekomen. Dit geldt ook voor andere grote geesten. [/quote]

Oorspronkelijk geplaatst door Babaga

Bij een probleem (of uitdaging ) probeer ik daar vanuit allerlei invalshoeken naar te kijken. Ook vanuit schijnbaar onmogelijke invalshoeken. Dit levert met enige regelmaat zeer creatieve oplossingen op. Natuurlijk komt de creativiteit wel om de hoek kijken wanneer je 'onmogelijke' invalshoeken bedenkt.

Volgens mij komen creatieve oplossingen dus uit je intuitie. Je ratio kan alleen maar kopieren en dingen verschuiven, geen nieuwe dingen bedenken.

Oorspronkelijk geplaatst door Babaga

Het punt is denk ik dat je jezelf geen grenzen moet stellen bij het denken of brainstormen. Je moet iets pas als onmogelijk verwerpen als je het hebt uitgedacht of -geprobeerd.

Dat ben ik zeker met je eens!

Groeten,

Lucy Schaaphok
www.life-creations.nl

[René]

Oorspronkelijk geplaatst door Life Creations

Volgens mij komen creatieve oplossingen dus uit je intuitie. Je ratio kan alleen maar kopieren en dingen verschuiven, geen nieuwe dingen bedenken.

Ik denk hier heel anders over, maar ik vrees dat het altijd uitkomt op een cirkelredenering. Als ik een voorbeeld geef van een rationeel bedachte creatieve oplossing, dan ga jij waarschijnlijk zeggen dat de ratio het verifieert en formuleert, maar dat de creatieve 'vonk' uit de intuïtie kwam.

Daarom vraag ik me met wetenschapsfilosofische belangstelling af: hoe kunnen we eigenlijk het onderscheid maken tussen creatieve oplossingen uit de intuïtie en uit de ratio? Kan de persoon zelf dat? Kunnen gedragswaarnemers (waaronder gesprekspartners) dat? Kunnen hersenonderzoekers dat?

[Life Creations]

Oorspronkelijk geplaatst door Rene

Daarom vraag ik me met wetenschapsfilosofische belangstelling af: hoe kunnen we eigenlijk het onderscheid maken tussen creatieve oplossingen uit de intuïtie en uit de ratio? Kan de persoon zelf dat? Kunnen gedragswaarnemers (waaronder gesprekspartners) dat? Kunnen hersenonderzoekers dat?

Ik denk dat creatieve oplossingen vanuit de intuitie ontstaan. De ratio is gewend om zaken die het van anderen geleerd heeft te kopiëren en misschien wat te mengen met andere zaken. Compleet nieuwe ideeën, die zogenaamd "uit de lucht komen vallen" komen vanuit je intuïtie.
Maar dat is even hoe ik er zelf over denk...

Mijn ervaring, ook met mijn cursisten is, dat mensen kunnen leren om dit onderscheid te maken. En dan heb ik het niet alleen over creatieve oplossingen, maar in het gehele leven.
Dus ja, de persoon kan zelf onderscheid maken tussen de ratio en intuitie.
Gedragswaarnemers kunnen het ook het onderscheid maken, maar dit hangt wel af van een bepaalde mate van gevoeligheid en afstemming op de ander.

Ik vermoed dat hersenonderzoekers dat ook kunnen waarnemen, maar vraag me niet naar onderzoeken daarover, daar houd ik me niet echt mee bezig.

Groeten,

Lucy
www.life-creations.nl

[Life Creations]

Oorspronkelijk geplaatst door TamTamTekst

Grappig: door mijn juffrouw van de eerste klas (lagere school) heb ik geleerd om 'anders' te denken en te kijken. Bij het tekenen mochten wij namelijk geen gum gebruiken. Als de tekening niet lukte zoals jij het wilde, kon je dus niet opnieuw beginnen. Daardoor werd je gedwongen naar je tekening te kijken met nieuwe ogen en er iets anders van te maken dan je oorspronkelijke plan. Mijn zus, een perfectionist, vond dat verschrikkelijk. Voor mij was het een eye-opener die ik nog steeds koester.

Marlies

Hi Marlies,

een erg late reactie, maar ik las nog even deze topic door en kwam je bericht tegen over je tekenjuf. Geweldig dat ze dat zo deed!
Ik geef cursussen schilderen vanuit je kern en veel mensen zijn geneigd om na 10 minuten al te zeggen dat het klaar is, of dat ze het niet mooi vinden en opnieuw willen beginnen. Ik raad mensen dan aan om door te gaan: "ja, maar dan ben ik bang dat ik het verpruts" is dan vaak het antwoord. Ik zie dat als mensen dan doorgaan en "fouten" durven te maken (uit hun comfortzone stappen) dat ze meer loskomen en de creativiteit meer gaat stromen. Erg mooi om mee te maken. En dit heeft ook behoorlijk veel invloed op het dagelijkse leven.

Wilde ik even delen..

Groeten,

Lucy Schaaphok
www.life-creations.nl