Hoe zorg ik dat ik niet blijf hangen in bepaald werk?

[Annet30]

Ik werk al bijna 5 jaar als freelance onderwijskundige. Ik heb altijd voldoende werk, waar ik heel blij mee ben. Ik heb alleen het gevoel dat het gevaarlijk kan zijn als ik veel dezelfde soort opdrachten uitvoer. Omdat ik ervaring heb met bepaalde projecten komen die uiteraard weer op mijn pad. Waar ik alleen bang voor ben, is dat ik daardoor te veel stil blijf staan en ik in de toekomst (laten we zeggen over 10-15 jaar) vastloop, omdat ik dan ouder word en wellicht meer diepgaande projecten wens uit te voeren. Wat zijn jullie ervaringen? Hoe zorgen jullie voor groei in je werk?

[Hetty Dalsheim]

Beste Annet,

Wat voor werk doe je nu precies? Heb je al aan opdrachten gedacht die aanverwand zijn aan het werk dat je nu doet? Of wil je totaal iets anders?

Ik zorg dat ik veel afwisseling heb in mijn werkzaamheden:
Zo geef ik communicatietrainingen op scholen, aan werknemers van bedrijven, maar ook aan particulieren.
Loopbaanadviezen geef ik aan particulieren, freelancers en aan zelfstandigen met personeel.
Voor de Volksuniversiteit heb ik de geheugentraining gegeven en voor een ROC lessen hygiënische verzorging.
Voor een landelijk scholingsinstituut corrigeer ik lessen en examens en ik heb ook examens ontwikkeld.
Ik ben nu aan het nadenken hoe ik bedrijven kan benaderen, om mijn diensten als communicatietrainer/loopbaanadviseur aan te bieden zonder dat het als spam overkomt. Tot nu toe ben ik zelf door bedrijven benadert, maar ik wil nu zelf actie ondernemen.

[Adine Versluis]

Richt een stukje van je dag of week in om op zoek te gaan naar nieuwe mogelijkheden. Dit kunnen concrete opdrachten zijn, maar je kunt ook eens gaan Googlen op wat vaardigheden/opdrachten en kijken wat er naar boven komt. Misschien een cursus of workshop die verband houdt met je huidige opdrachten, maar een heel nieuwe invalshoek heeft. Door jezelf ook actief open te stellen voor die nieuwe mogelijkheden, komt er vaak ook wel weer net wat op je pad dat daarbij past! Ik zorg zelf in ieder geval dat ik regelmatig van alles en nog wat lees, het liefst een boek per week. Op de één of andere manier komen er dan als vanzelf allerlei ideetjes bovenborrelen die ik dan rustig aan weer uitwerk! Het is geen instant-verandering, maar dat is juist het prettige eraan; je bent nooit 'klaar' en komt zo steeds verder!

[Petra Megens]

Allereerst proficiat dat je steeds genoeg werk hebt!
Verder roept jouw vraag bij mij een wedervraag op: waar komt die angst voor stilstaan en vastlopen vandaan? Helemaal omdat je hem op zo'n verre toekomst richt.
Zijn er op dit moment zaken waarin je voor jouw gevoel vastloopt? Of ben je teveel bezig met één bepaald onderwerp, en zou je liever je meer verdiepen in andere aspecten van jouw kunst en kunde?

Of ik ooit ga vastlopen weet ik niet - vast wel haha - maar wat ik doe om mijzelf in beweging te houden (en dat klinkt bedachter dan dat het in de praktijk werkt) is: 'gewoon' mijn neus achterna. In die zin dat ik me steeds verdiep in wat ik boeiend en aantrekkelijk vind.
Want als je bezig bent met wat je 'leuk' vindt, dan wordt dat vanzelf je expertise. De basis ligt er al, je hebt al heel wat ervaring. En men weet jou te vinden, een niet onbelangrijk detail.

Zo blijf je je eigen ontwikkeling sturen. Daar waar jouw pure interesse ligt, daar zit de meeste energie en de minste weerstand. Opdrachtgevers pikken dat onmiddelijk op want het zit in je 'first impression'.

Dus als jij zegt:

Ik heb alleen het gevoel dat het gevaarlijk kan zijn als ik veel dezelfde soort opdrachten uitvoer.

dan vraag ik: boeien die opdrachten jou nog genoeg, dagen ze je uit om te groeien? Zo ja, dan hoef je niet bang te zijn voor vastlopen. Zo nee, ga je neus achterna.

Veel plezier!

[Annet30]

hallo allemaal,

Bedankt voor jullie reacties.

Even een paar reacties van mijn kant.
Petra vraagt naar mijn angst voor vastlopen en of ik nu wel genoeg uitdaging zie. Ik denk dat daar wel een punt zit. Ik zou nu soms wel dieper op een odpracht willen inspringen, meer op organisatieniveau bijvoorbeeld. De weerstand zit dan alleen bij het punt: kan ik dat wel? Is eht neit te veel van mezelf gevraagd? En de vervolgvraag dan: Hoe zorg ik dat ik mezelf daar wel bekwaam in voel?

Het idee van Aversluis om iedere week tijd in te plannen, past wel bij mij. Nu zit ik vaak teveel in de waan van de dag om me bezig te houden emt de verdere ontwikkeling van mijn bedrijf. Bedankt voor de tip! Ik zal wat meer tijd vrijmaken daarvoor.

Hetty vraagt zich af of ik aanverwante werkzaamheden zou kunnne doen. Dat doe ik eigenlijk nu al steeds. Op zich is mijn werk wel afwisselend, maar ik zou graag wat meer de diepte in willen.

[Hetty Dalsheim]

Hoe zou je dan de diepte in willen gaan? Wat versta je hieronder?

Nieuwe dingen doen is altijd spannend, want je weet nooit of je het kan. Hier kom je pas achter als je het doet. Je leert door dingen te doen en dan te kijken wat goed ging, wat beter kan of je doet het niet meer omdat het toch niet bij je past.

[Annet30]

Met de diepte in gaan, bedoel ik meer 'de vraag achter de vraag' beantwoorden. Dus niet alleen naar een organisatie toegaan om een bepaald leertraject vorm te geven, maar om eerder in eht proces betrokken te raken. Op het moment dat wordt nagedacht over een probleem binnen de organisatie en hoe dat (eventueel met opleiden) zou kunnen worden opgelost.

[Hetty Dalsheim]

Hoe kan je dan meer in het proces betrokken raken? Heb je dat al duidelijk voor jezelf?

[Annet30]

nee, dat heb ik nog niet zo duidelijk voor ogen, hoe ik dat moet aanpakken. Maar volgens mij heeft dat ook met onzekerheid bij mezelf te maken. Ik kan namelijk natuurlijk organisaties op een andere manier benaderen, maar daar zit een stuk onzekerheid. Misschien toch een kwestie van maar gewoon doen dan.

[Petra Megens]

Hai Annet, graag gedaan hoor!
Bij voorbaat sorry als ik nu de plank mis ga slaan, maar als ik dit lees

De weerstand zit dan alleen bij het punt: kan ik dat wel? Is eht neit te veel van mezelf gevraagd? En de vervolgvraag dan: Hoe zorg ik dat ik mezelf daar wel bekwaam in voel?

dan moet mij iets van het hart dat daar vreselijk knelt: wij meisjes denken veel te vaak en meestal ten onrechte dat we niet bekwaam genoeg zijn!!
Ik las een aantal jaren terug in mijn krant over een onderzoekje dat gedaan werd naar het zelfbeeld van wiskunde-eindexamenkandidaten. Ze werden vóór en na het examen bevraagd: van te voren hoe ze hun kansen op een voldoende inschatten, en achteraf hoe ze het gemaakt hadden.
En iedereen schatte zichzelf verkeerd in.
De jongetjes schatten vooraf hun kansen te hoog in, en achteraf iets minder te hoog maar nog steeds te hoog.
De meisjes schatten vooraf hun kansen te laag in, en achteraf nog veel lager. En wat bleek: de meisjes scoorden gemiddeld BETER dan de jongens. Dus de jongens kregen weliswaar de deksel op hun neus, maar de meisjes hadden de hele tijd onterecht in angst gezeten. Boi-o-boi! En denk maar niet dat die of andere meisjes na dat onderzoek hun zelfbelemmerende gedrag onmiddelijk in de vuilnisbak hebben gesmeten!

Zo dat is eruit, maar nu terug naar de praktijk. Hoe zorg jij dat je je er wel
bekwaam in voelt? Mag ik je even door mekaar schudden? Begin gewoon, je bent al bekwaam.
En wat meer is: als jij die dingen doet waar je echte interesse ligt, dan doe je ze met plezier. Als je ze met plezier doet, doe je ze vanzelf zo vaak dat je er kei-goed in wordt. En het mooie ervan is dat dat helemaal niet voelt als werk, maar als lekker je gang gaan.
Heb jij ooit als kind buitengespeeld? En heb je wel eens gedacht: ik ga maar niet, want misschien kan ik het wel niet? Nou dan. Vort met jou, buitenspelen!!