Balans tussen intuïtie en ratio

[Life Creations]

Ik ben een nieuwe cursus aan het maken voor onder andere het bedrijfsleven, over creatief denken. Het leren buiten kaders te denken, innovatief te worden als bedrijf en creativiteit inzetten voor het succes van je bedrijf zijn aandachtspunten.

Nu ben ik van mening dat er een balans moet zijn tussen je ratio en je intuïtie. Wat je intuïtief voelt moet in woorden en daadkracht omgezet worden en daarbij komt je ratio om de hoek krijgen.

Ik vind het leuk en interessant voor de cursus die ik aan het maken ben om te lezen hoe tegen ratio en intuïtie aangekeken wordt en hoe die balans gezien wordt.

Dus, laat maar horen!

Groeten,

Lucy Schaaphok
www.life-creations.nl
www.life-creations.web-log.nl

[erix]

Buiten kaders denken, out of the box, dat is een goeie...
is vaak van toepassing op mensen die vastlopen en dus een conflict hebben tussen ratio en gevoel. ratio weet vaak wel welke kant het op moet, maar gevoel zegt dat er beren op de weg zijn (angst, niet kunnen afwegen van risico's of het niet geoefend zijn in intelligent risico nemen. Of andersom: gevoel weet goed welke kant het op moet, maar het is niet te onderbouwen.
Het hangt sterk van de situatie af of mensen de ruimte moeten geven aan juist hun gevoel of hun ratio.

Minicase: ik ben met mijn eenmanszaak opgegaan in een ander bedrijf(je). Moet ik - ondanks zes jaar succesvolle samenwerking - investeren in zekerheid en bescherming t.a.v. aansprakelijkheid (lees: BV) omdat ik weet dat ik zakelijk kwetsbaar ben? Of moet ik juist vertrouwen (en focussen) op de succesvolle samenwerking en niet terugvallen op (schijn)zekerheden?

Ik geloof wellicht niet zo in de balans tussen ratio en gevoel. Ik kies al twintig jaar (uiteindelijk) voor mijn gevoel. Ik neem dus ook regelmatig risico's als het gaat om ratio. Dat gaat wel eens mis, maar nooit ernstig. Uiteindelijk moet dat wat je doet een goed gevoel geven. Plezier in je werk, dat een voorwaarde is bij iedere vorm van leren, kan behoorlijk verpest worden door ratio .

[TamTamTekst]

Hej Lucy,
ik denk dat creatief denken en gebruik maken van de ratio niet (helemaal) scheidbaar zijn. Ik gebruik bijvoorbeeld mijn ratio om out of the box te kunnen denken :-).

Bij een probleem (of uitdaging ) probeer ik daar vanuit allerlei invalshoeken naar te kijken. Ook vanuit schijnbaar onmogelijke invalshoeken. Dit levert met enige regelmaat zeer creatieve oplossingen op. Natuurlijk komt de creativiteit wel om de hoek kijken wanneer je 'onmogelijke' invalshoeken bedenkt.

Het punt is denk ik dat je jezelf geen grenzen moet stellen bij het denken of brainstormen. Je moet iets pas als onmogelijk verwerpen als je het hebt uitgedacht of -geprobeerd.

Grappig: door mijn juffrouw van de eerste klas (lagere school) heb ik geleerd om 'anders' te denken en te kijken. Bij het tekenen mochten wij namelijk geen gum gebruiken. Als de tekening niet lukte zoals jij het wilde, kon je dus niet opnieuw beginnen. Daardoor werd je gedwongen naar je tekening te kijken met nieuwe ogen en er iets anders van te maken dan je oorspronkelijke plan. Mijn zus, een perfectionist, vond dat verschrikkelijk. Voor mij was het een eye-opener die ik nog steeds koester.

Marlies

[Ingeborg]

Wat een superjuf Marlies!
Doet me denken aan een liedje van Gerard van Maasakkers die perfect verwoordt hoe je 'out of the box denken' ook al vroeg de kop in kan drukken: (hoop dat jullie door het dialect heen kunnen lezen, het is een echt Brabantse zanger)

'n Jungske ging vur 't uurst naor school
Hij kreeg 'n vel papier en krijt
En hij kleurde en kleurde 't hul vel vol
Want kleure, da vond-ie fijn
Mer de juffrouw zei: "Wat doe je daar, jongeman?"
"Ik teken bluumkes, juffrouw"
Ze zei: "We doen hier niet aan kunst, jongeman
Bloemen zijn rood en de lucht is blauw
Je zult er rekening mee moeten houden
Je bent hier niet alleen
Als alle kinderen 'ns deden zoals jij
Waar moest dat dan toch heen, ik zeg je
Bloemen zijn rood, jongeman
Blaadjes zijn groen
't Heeft geen enkele zin om 't anders te zien
Dus waarom zou je 't dan nog anders doen"

Mer 't jungske zei
"Ja mer juffrouw, d'r zijn zoveul kleuren bloemen
Zoveul kleuren blaadjes, zoveul kleuren, overal
Zoveul kleuren zijn nie op te noemen
Mer ik zie ze allemaol"

Mer de juffrouw zei: "Je bent ondeugend, jongeman
Je kliedert en je Nederlands is slecht
Ik weet zeker dat je 't alletwee veel beter kan
Ik wil dat je herhaalt wat ik zeg
Bloemen zijn rood...."

Mer 't jungske zei
"Ja mer juffrouw..."
Mer de juffrouw zei: "Dit duurt me nou te lang
Je moet maar weten hoe 't hoort"
En ze zette 't jungske op de gang
("Voor je bestwil" enzovoort)
Mer hij werd bang, zo na 'nen tijd
Klopte zachtjes aan de deur
En hij zei: "Juffrouw, ik heb wel spijt"
En hij kreeg 'n kleur toen-ie zei
"Bloemen zijn rood
Blaadjes zijn groen
't Heeft geen enkele zin om 't anders te zien
Dus waarom zou ik 't anders doen"

Mer d'n tijd ging dur, gao altijd dur
En hij ging naor de tweede klas
En de juffrouw was hul anders as die daorvur
Ze was nieuw, ze was er pas
En ze lachte vriendelijk toen ze zei
"Tekenen doe je voor je lol
Je krijgt genoeg papier en krijt van mij
Teken maar je hele vel vol"
Mer 't jungske tekende bloemen
Gruun en rood, en in de rij
En toen de juffrouw vroeg waorum
Kreeg-ie weer 'n kleur, en-ie zei
"Bloemen zijn rood..."

......Overigens vraag ik me af Marlies of jouw zus dat wel geweldig had gevonden

Ingeborg

[TamTamTekst]

Hej Ingeborg,
mooi lied! Maar ik denk dat mijn zus dat ook niet leuk had gevonden. Die wilde tekenen wat ze in haar hoofd had.

Ik heb nog eens verder nagedacht over hoe ik probeer andere invalshoeken te vinden en vaak met iets heel anders aankom dan anderen. Ik denk dat het gaat om denken in concepten, niet denken in concrete zaken.

Een voorbeeld: we hadden een oude wasmachine (en geen geld :-) en de aanvoerslang van het water was kapot gegaan op de plaats waar ie aan het zeepbakje vastzat. Dat wil zeggen: aan het zeepbakje zat een tuitje waar de aanvoerslang overheen geschoven was. Dat tuitje was afgebroken, dus het leek onmogelijk om die slang weer aangesloten te krijgen. In plaats van dat tuitje zat er nu immers een gaatje?

Ik zag een gaatje in het zeepbakje, daar moest iets ingestoken worden. Dat iets moest hol zijn, want er moest water door kunnen. Ik dacht aan een bicpen (zo'n ouderwetse grijze) als concept, niet als een pen. Die paste prima in dat gaatje.

Maar de slang paste niet op de pen. Ik moest dus iets hebben wat over die bicpen paste en *in* de slang. In gedachten en letterlijk ging ik allerlei objecten langs die aan die voorwaarden zouden kunnen voldoen. Ik dacht dus vanuit het concept. Niet vanuit de concrete objecten.

Uiteindelijk kwam ik uit bij een vliegenmepper (!) die een rubberen handvatje had dat over de steel geschoven zat. Wonder boven wonder kon ik met dat stukje rubber de verbinding tussen slang, bicpen en zeepbakje lekvrij tot stand brengen.

De wasmachine draaide nog lang en gelukkig :-).

Als ik aan concrete zaken had gedacht (een tuitje), was ik nooit tot deze oplossing gekomen.

't Is een beetje als met die tekeneningen waarnaar je op twee manieren kunt kijken. Je moet de ene visuele interpretatie van de tekening helemaal los laten om de andere te kunnen zien.

Marlies

[erix]

Oorspronkelijk geplaatst door Babaga

't Is een beetje als met die tekeneningen waarnaar je op twee manieren kunt kijken. Je moet de ene visuele interpretatie van de tekening helemaal los laten om de andere te kunnen zien.

Dat noemen psychologen ambigue afbeeldingen en ze zijn inderdaad erg leuk. Maar het daarnij kunnen wisselen tussen beide waarnemingen heeft weinig met out-of- the-box denken te maken. Het is vooral je visuele geheugen wat in de weg zit.

Creatief of out-of-the-box denken heeft te maken met het verzinnen van nieuwe oplossingen voor vraagstukken, het gaat daarbij bijvoorbeeld om het intelligent combineren van verschillende soorten informatie, vaardigheden en kennis, combinaties die in het geval van de bedenker niet voor de hand liggen. In het geval van de "wasmasjien" is het maar de vraag of er out of the box gedacht is.... Je bleef nl in de sfeer van slangetjes denken. Andere opties: definitief verhuizen naar een nudistenkamp (geen kleren meer nodig), in oude kranten gaan lopen (andere invulling aan kleren geven), een huwelijksadvertentie plaatsen (gezocht: partner met wasmachine) of iemand op straat aanspreken en het probleem voorleggen.

Een klassieker is deze. Wel eerst zelf proberen alvorens de oplossing aan te klikken !!

[TamTamTekst]

Ah, jouw voorbeelden zijn inderdaad zo out of the box, dat er geen box meer te zien is :-) (behalve vragen aan een voorbijganger). Of dat leidt tot een oplossing vraag ik me af. Maar, daar ging het ook niet over. Ik vind ze wel verhelderend over het thema.

Helaas zijn testjes met lijntjes en puntjes niet aan mij besteed. Mijn redelijk autistische geest kan daar niets mee. Maar, diezelfde geest zorgt er wel voor dat ik meestal totaal anders denk dan niet-autisten en daardoor ook met aparte invalshoeken kom. Mijn box is nu eenmaal anders dan de box van anderen, dus out of the box zal ook wel anders zijn :-).

Marlies

[erix]

Oorspronkelijk geplaatst door Babaga

Helaas zijn testjes met lijntjes en puntjes niet aan mij besteed.

Het is geen testje! Het is een puzzeltje, een probleempje .

Oorspronkelijk geplaatst door Babaga

Maar, diezelfde geest zorgt er wel voor dat ik meestal totaal anders denk dan niet-autisten en daardoor ook met aparte invalshoeken kom.

Dan mag het vraagstuk met de negen stippen geen enkel probleem voor je vormen. Dat is nl. precies wat gevraagd wordt! Ik zou zeggen: ga er voor.
Maar dat laatste geldt ook voor de andere Lancelotters, ik hoor graag wie het gelukt is (zonder spieken!)

En verder was dit draadje bedoeld voor de relatie ratio/gevoel. Dus we zijn een beetje afgedwaald, maar ja, dat was het gevoel.

[Nicky]

Ik ben een erg leuk boek aan het lezen van Ap Dijksterhuis, getiteld 'Het slimme onbewuste'. Wanneer je intuitie vertaalt naar je 'Onbewuste' en ratio naar je 'Bewuste' (zal ongetwijfeld niet wetenschappelijk correct zijn maar is volgens mij in deze context wel een een bruikbare vergelijking) dan heeft Ap een erg leuke en bruikbare theorie.

In het boek wordt uitgelegd hoe je bewuste in weze niet meer is dan het topje van de ijsberg die je denkvermogen vormt. Het enige voordeel van je bewuste is, dat je je bewust bent van hetgeen zich daar afspeelt en je je bewuste dus ook actief kunt inzetten en kunt communiceren met anderen over hetgeen je bedenkt.

Kleine, niet-complexe beslissingen kun je het beste met je bewuste (ratio) afhandelen zo wordt gesteld, omdat je ratio niet-complexe zaken makkelijk aan kan en direct is in te zetten. Neem bijvoorbeeld de aankoop van een pak suiker: ik koop op basis van prijs en hoeveelheid, hier is geen intuitie voor nodig. Ga ik echter een nieuwe auto kopen, dan wordt het een andere zaak. De hoeveelheid variabelen is te groot voor ons bewuste denkvermogen om een goede afweging te kunnen maken van de voor mij beste beslissing (merkbeleving, imago, opties, prijs, kleuren, mening van mijn omgeving etc.). In een dergelijk geval is het aan te raden alle informatie te verzamelen en daarna je onbewuste haar werk te laten doen door er bijvoorbeeld een nachtje over te slapen zo stelt Ap.

Wellicht een leuke informatiebron bij het opstellen van je training? Er staan ook veel testen in die gedaan zijn over deze materie.

[Life Creations]

Hallo Erix,

Oorspronkelijk geplaatst door erix

ratio weet vaak wel welke kant het op moet, maar gevoel zegt dat er beren op de weg zijn (angst, niet kunnen afwegen van risico's of het niet geoefend zijn in intelligent risico nemen. Of andersom: gevoel weet goed welke kant het op moet, maar het is niet te onderbouwen.

ik zou het inderdaad omdraaien: je intuitie weet welke kant het op moet, maar je ratio ziet al snel beren op de weg.

Oorspronkelijk geplaatst door erix

Minicase: ik ben met mijn eenmanszaak opgegaan in een ander bedrijf(je). Moet ik - ondanks zes jaar succesvolle samenwerking - investeren in zekerheid en bescherming t.a.v. aansprakelijkheid (lees: BV) omdat ik weet dat ik zakelijk kwetsbaar ben? Of moet ik juist vertrouwen (en focussen) op de succesvolle samenwerking en niet terugvallen op (schijn)zekerheden?

Als je alle rationele voors en tegens zou weglaten en puur zou voelen (onderbuik gevoel), hoe voelt het dan als je je afvraagt of het goed is om je bedrijf te laten opgaan in een ander bedrijf?

De kunst is om tijdelijk je ratio los te laten en je gevoel te laten spreken. En dat is exact wat ik mensen wil leren, ook ik het bedrijfsleven.

Oorspronkelijk geplaatst door erix

Ik geloof wellicht niet zo in de balans tussen ratio en gevoel. Ik kies al twintig jaar (uiteindelijk) voor mijn gevoel. Ik neem dus ook regelmatig risico's als het gaat om ratio. Dat gaat wel eens mis, maar nooit ernstig. Uiteindelijk moet dat wat je doet een goed gevoel geven. Plezier in je werk, dat een voorwaarde is bij iedere vorm van leren, kan behoorlijk verpest worden door ratio .

Je intuitie heeft het altijd bij het goede eind.
Met de balans tussen ratio en gevoel bedoel ik dat je je ratio kunt inzetten tijdens het volgen van je gevoel. Je gebruikt het als een instrument om daar te komen waar je wilt zijn. Je hebt immers te maken met bepaalde regels, moet dingen uitwerken op papier, etc.

Waar gebruik jij dan je ratio voor? Wat zou er gebeuren als je helemaal niet je ratio zou gebruiken?

Groeten,

Lucy
Life Creations
www.life-creations.nl