Balans tussen intuïtie en ratio

[TamTamTekst]

Hej Ingeborg,
mooi lied! Maar ik denk dat mijn zus dat ook niet leuk had gevonden. Die wilde tekenen wat ze in haar hoofd had.

Ik heb nog eens verder nagedacht over hoe ik probeer andere invalshoeken te vinden en vaak met iets heel anders aankom dan anderen. Ik denk dat het gaat om denken in concepten, niet denken in concrete zaken.

Een voorbeeld: we hadden een oude wasmachine (en geen geld :-) en de aanvoerslang van het water was kapot gegaan op de plaats waar ie aan het zeepbakje vastzat. Dat wil zeggen: aan het zeepbakje zat een tuitje waar de aanvoerslang overheen geschoven was. Dat tuitje was afgebroken, dus het leek onmogelijk om die slang weer aangesloten te krijgen. In plaats van dat tuitje zat er nu immers een gaatje?

Ik zag een gaatje in het zeepbakje, daar moest iets ingestoken worden. Dat iets moest hol zijn, want er moest water door kunnen. Ik dacht aan een bicpen (zo'n ouderwetse grijze) als concept, niet als een pen. Die paste prima in dat gaatje.

Maar de slang paste niet op de pen. Ik moest dus iets hebben wat over die bicpen paste en *in* de slang. In gedachten en letterlijk ging ik allerlei objecten langs die aan die voorwaarden zouden kunnen voldoen. Ik dacht dus vanuit het concept. Niet vanuit de concrete objecten.

Uiteindelijk kwam ik uit bij een vliegenmepper (!) die een rubberen handvatje had dat over de steel geschoven zat. Wonder boven wonder kon ik met dat stukje rubber de verbinding tussen slang, bicpen en zeepbakje lekvrij tot stand brengen.

De wasmachine draaide nog lang en gelukkig :-).

Als ik aan concrete zaken had gedacht (een tuitje), was ik nooit tot deze oplossing gekomen.

't Is een beetje als met die tekeneningen waarnaar je op twee manieren kunt kijken. Je moet de ene visuele interpretatie van de tekening helemaal los laten om de andere te kunnen zien.

Marlies

[erix]

Oorspronkelijk geplaatst door Babaga

't Is een beetje als met die tekeneningen waarnaar je op twee manieren kunt kijken. Je moet de ene visuele interpretatie van de tekening helemaal los laten om de andere te kunnen zien.

Dat noemen psychologen ambigue afbeeldingen en ze zijn inderdaad erg leuk. Maar het daarnij kunnen wisselen tussen beide waarnemingen heeft weinig met out-of- the-box denken te maken. Het is vooral je visuele geheugen wat in de weg zit.

Creatief of out-of-the-box denken heeft te maken met het verzinnen van nieuwe oplossingen voor vraagstukken, het gaat daarbij bijvoorbeeld om het intelligent combineren van verschillende soorten informatie, vaardigheden en kennis, combinaties die in het geval van de bedenker niet voor de hand liggen. In het geval van de "wasmasjien" is het maar de vraag of er out of the box gedacht is.... Je bleef nl in de sfeer van slangetjes denken. Andere opties: definitief verhuizen naar een nudistenkamp (geen kleren meer nodig), in oude kranten gaan lopen (andere invulling aan kleren geven), een huwelijksadvertentie plaatsen (gezocht: partner met wasmachine) of iemand op straat aanspreken en het probleem voorleggen.

Een klassieker is deze. Wel eerst zelf proberen alvorens de oplossing aan te klikken !!

[TamTamTekst]

Ah, jouw voorbeelden zijn inderdaad zo out of the box, dat er geen box meer te zien is :-) (behalve vragen aan een voorbijganger). Of dat leidt tot een oplossing vraag ik me af. Maar, daar ging het ook niet over. Ik vind ze wel verhelderend over het thema.

Helaas zijn testjes met lijntjes en puntjes niet aan mij besteed. Mijn redelijk autistische geest kan daar niets mee. Maar, diezelfde geest zorgt er wel voor dat ik meestal totaal anders denk dan niet-autisten en daardoor ook met aparte invalshoeken kom. Mijn box is nu eenmaal anders dan de box van anderen, dus out of the box zal ook wel anders zijn :-).

Marlies

[erix]

Oorspronkelijk geplaatst door Babaga

Helaas zijn testjes met lijntjes en puntjes niet aan mij besteed.

Het is geen testje! Het is een puzzeltje, een probleempje .

Oorspronkelijk geplaatst door Babaga

Maar, diezelfde geest zorgt er wel voor dat ik meestal totaal anders denk dan niet-autisten en daardoor ook met aparte invalshoeken kom.

Dan mag het vraagstuk met de negen stippen geen enkel probleem voor je vormen. Dat is nl. precies wat gevraagd wordt! Ik zou zeggen: ga er voor.
Maar dat laatste geldt ook voor de andere Lancelotters, ik hoor graag wie het gelukt is (zonder spieken!)

En verder was dit draadje bedoeld voor de relatie ratio/gevoel. Dus we zijn een beetje afgedwaald, maar ja, dat was het gevoel.

[Nicky]

Ik ben een erg leuk boek aan het lezen van Ap Dijksterhuis, getiteld 'Het slimme onbewuste'. Wanneer je intuitie vertaalt naar je 'Onbewuste' en ratio naar je 'Bewuste' (zal ongetwijfeld niet wetenschappelijk correct zijn maar is volgens mij in deze context wel een een bruikbare vergelijking) dan heeft Ap een erg leuke en bruikbare theorie.

In het boek wordt uitgelegd hoe je bewuste in weze niet meer is dan het topje van de ijsberg die je denkvermogen vormt. Het enige voordeel van je bewuste is, dat je je bewust bent van hetgeen zich daar afspeelt en je je bewuste dus ook actief kunt inzetten en kunt communiceren met anderen over hetgeen je bedenkt.

Kleine, niet-complexe beslissingen kun je het beste met je bewuste (ratio) afhandelen zo wordt gesteld, omdat je ratio niet-complexe zaken makkelijk aan kan en direct is in te zetten. Neem bijvoorbeeld de aankoop van een pak suiker: ik koop op basis van prijs en hoeveelheid, hier is geen intuitie voor nodig. Ga ik echter een nieuwe auto kopen, dan wordt het een andere zaak. De hoeveelheid variabelen is te groot voor ons bewuste denkvermogen om een goede afweging te kunnen maken van de voor mij beste beslissing (merkbeleving, imago, opties, prijs, kleuren, mening van mijn omgeving etc.). In een dergelijk geval is het aan te raden alle informatie te verzamelen en daarna je onbewuste haar werk te laten doen door er bijvoorbeeld een nachtje over te slapen zo stelt Ap.

Wellicht een leuke informatiebron bij het opstellen van je training? Er staan ook veel testen in die gedaan zijn over deze materie.

[Life Creations]

Hallo Nicky,

bedankt voor de tip, ik zal het boek opzoeken.

Groeten,

Lucy