Gewaagde gewetensvraag voor adviseurs

[scribent]

Oorspronkelijk geplaatst door Isabelle

Afgelopen week werd ik gevraagd door een oude kennis [...] en toen heb ik een lange mail geschreven met als ik X voor je doe kost dat Y en Z kost 2xY en nu ik dit zo lees denk ik getver wat een gekruidenier. Ik vraag haar gewoon wat het haar waard is als ik een uur kritische vragen kom stellen en ideeën spuien!

Ja inderdaad Isa. Ik herken dat juist bij dit soort vriendendiensten die te veel werk zijn voor een gratis vriendendienst, het ongemakkelijk voelt om te gaan 'kruidenieren'. En een boekenbon of een doos wijn als vergoeding is ook niet altijd ideaal.

Ik begin nu te begrijpen dat wanneer je, zoals Martijn Aslander, heel veel 'klanten' hebt in juist die overgangszone van netwerkcontacten/collega's/kennissen, dat je op een bepaald punt besluit: ik stop met offertes en uurtarieven en ga het radicaal anders aanpakken.

Goh, het heeft me echt aan het denken gezet de laatste dagen. De enquete 'hoeveel declarabele uren' die ik vorige week heb gepost, komt nu al op me over als zooo achterhaald... . De enquete zou in een toekomst misschien kunnen luiden: wat is de verhouding tussen inkomsten uit gedeclareerde uren en donaties?

Martijn, hoe ben je op het idee gekomen? Wat was de aanleiding? Werd je midden in de nacht wakker met: Eureka! Of las je ergens iets?

[martijn aslander]

Mooi! zo'n discussie hier, nu zie ik voor het eerst een beetje, wat zo'n stelling in het brein van andere mensen veroorzaakt...

Hoe ik op het idee gekomen ben? Voortschrijdend inzicht. Als je niet geld als uitgangspunt neemt, maar groei en ontwikkeling, dan is "kiezen" voor geld meestal niet de beste optie, en levert het nauwkeurig kijken en afwegen vanuit andere perspectieven domweeg meer op.

Meer toegang, meer informatie, meer kennis, meer plezier, meer donaties in natura, en.... zelfs meer geld!

De drempel wordt verlaagd, en je focus op "de juiste" mensen verscherpt, en daarmee ook de kwaliteit van je netwerk.

Een tip: Vooraf vragen wat iets waard is doe ik nooit, omdat de ander pas achteraf kan zien of de ideeen voor hem of haar van waard zijn, nu of in de toekomst..

[Annedien Hoen]

Toch wil ik daar graag iets aan toevoegen:
Als je, zoals ik, naast advieswerk ook producten levert waarvan mensen het moeilijk vinden in te schatten 'wat zoiets nou kost' dan is het handig een vaste prijs te hebben. Niet zomaar; met name omdat ik in een betere positie ben in te schatten wat de waarde van het 'ding' is, omdat ik de expertise en ervaring in huis heb. De dynamiek binnen een markt als grafische vormgeving is natuurlijk ook een beetje lastig inzichtelijk te maken. Veel mensen schrikken van de prijs van een logo. (En dan vraag ik nog niet eens de hoofdprijs ;-) Die zouden zelf eerder aan 10% van dat bedrag gedacht hebben als ik ze de prijs zelf zou laten bepalen (ik heb hier wel eens naar gevraagd namelijk). En daar doe ik het niet voor. Het blijkt dus dat na een initiële verbazing (namelijk: het is 90% duurder dan wat ze zelf in gedachten hadden) toch bereid zijn ervoor te betalen wat ik ervoor vraag. Dan komen dingen als reputatie, track record en talent om de hoek kijken als factor.

Daar komt bij dat ik me afvraag hoe je dit ziet voor mensen die minder expliciete talenten hebben? Het is toch absoluut noodzakelijk ergens in uit te blinken danwel helemaal op je talent en expertise te zitten als je jouw model wil toepassen? Je moet van waarde zijn; dat ben je niet zomaar!
Ergo: Hoe ben je maximaal van waarde?

[martijn aslander]

A good one!

Als mensen mij vragen wat ik kost, dan roep ik meestal, dat ik 1500 euro "kost" per dag , maar soms ook wel 1500 euro krijg voor een lezing van een uur. Doorgaans zie ik ze dan snel doorschakelen en help ik ze bedenken wat ze nog meer zouden kunnen terugdoen in plaats van (schaars) geld terugstorten. Bij de grotere organisaties zoals overheden en bedrijven zijn dit soort bedragen weer minder een probleem, en storten ze het met plezier.

Het heeft mij zeker 10 jaar gekost om dit op te bouwen, en leven van donaties is hard work! Freedom has it's price. Zomaar ergens een beetje goed in zijn, en de rest aan het toeval of de goedwillendheid van de mens overlaten is geen slimme route. Ik probeer me dagelijks verder te bekwamen in mijn talenten, en probeer (zonder perfectionist te zijn) echt elke keer nog een tandwieltje hoger te gaan op mijn expertise en ervaring.

Maximaal van waarde? Dat ligt aan de "ander" die op enig moment ervaart wat jij voor hem of haar betekend hebt. En als de "ander" niet weet wat hij of zij terug kan doen, dan ben je iets vergeten

[scribent]

Een optionele donatie lijkt me ook een goed alternatief voor de zogenaamde aanbrengprovisie.

Ik wil een opdrachtgever overdragen aan een collega die zich echt in de stoffige uithoeken van mijn netwerk bevindt (zij is specialist op het vakgebied in kwestie en ik voel me er niet echt thuis). Nu zat ik me af te vragen: vraag ik hier iets voor of doe ik dit gratis? En toen: PING! Donatiemomentje . Ik kan haar voorstellen: ik hoef er niets voor, maar maak graag gebruik van jouw netwerk. Als je echter het gevoel hebt dat je me op dat gebied niet veel kan helpen, kun je er voor kiezen om iets te doneren.

Aan de precieze formulering van mijn aanbod moet ik nog even schaven..

[martijn aslander]

Kijk! Dat bedoel ik dus... zo'n open benadering gaat je meer opleveren, aan kennis, informatie en toegang, en waarschijnlijk, als je een beetje oplet, ook geld.

Een provisie "aftikken" sluit de deal af, en zorgt voor een opdrogende stroom waardevolle info....

Mooi!

[Isabelle]

Oorspronkelijk geplaatst door scribent

Aan de precieze formulering van mijn aanbod moet ik nog even schaven..

Laat je ons horen hoe dit afloopt?

Ik heb trouwens een reactie op mijn kruidenierige aanbod gekregen. Ze had uit mijn keuzemenu heel concreet 3 opties aangekruist en daarmee is de deal voor ons beiden wel meteen heel helder. Ik weet wat ik ga doen voor welke prijs. Ik plak mijn mailtje over in een opdrachtovereenkomstje en huppekee.

Maar ik ga het ECHT DOEN de eerstvolgende keer dat ik blanco met een klant kan beginnen.

Ben het trouwens met Annedien eens dat je onderscheid kunt maken tussen concrete producten en vagere diensten.

[scribent]

Oorspronkelijk geplaatst door Isabelle

Laat je ons horen hoe dit afloopt?

We hebben over de telefoon bijgepraat, waardoor zij weer weet wat ik momenteel doe en ik weet het van haar. Een vergoeding of donatie is niet ter sprake gekomen. Dat is niet erg, we hebben beide geprofiteerd van het contact. Maar toch een gemiste kans om het principe eens uit te proberen. Een volgende keer..