Lifehacking en waardering achteraf

Ik wil alvast wat tussenresultaten melden.

Even wat achtergrond. Mijn dienstverlening bestaat uit project management, interim management en project support (inhoudelijk en projectdocumentatie).
Belangrijke conditie: De opdrachtgevers zijn bekend met de markt (!)

Ik vroeg ze om zelf of het aantal uur te bepalen of met hun tariefvoorstel te komen. In dit stadium doe ik het nog even voor de start van de klus (niet alles tegelijk).

Bij een opdracht kon ik 40% meer uren schrijven.
Bij een andere opdracht lag het tarief 35% hoger.


... wordt vervolgd.

[NowHow]

Dag Ed,

Ik kan me voorstellen dat het in jou geval wel zou kunnen werken. Maar dat heeft mijn inziens in eerste instantie niet zo veel te maken met de kwaliteit van jouw werk, maar eerder met hoe jouw beroep bij bedrijven gewaardeerd wordt en een klein beetje hoe vlot jou babbel is. Dat komt misschien een beetje cru over, maar zo ligt het denk ik wel. Hoewel management functies de laatste tien jaar in waarde een ietsje zijn gedevalueerd, hecht het gemiddeld bedrijf nog steeds veel waarde aan de functies zonder dat daar nu specifiek een grond ligt bij het bedrijf zelf. Dit is niet erg, maar gewoon zoals het is.

Zo ben ik bijvoorbeeld wetenschappelijk en technisch illustrator, een beroep waar feitelijk geen opleiding voor is en dat in Nederland ook niet zo goed begrepen wordt. Ik heb een Msc in Dierwetenschappen en ik heb jaren als informatie analist/architect gewerkt en die achtergrond gebruik ik om een uniek product op de markt te zetten. Toch kom ik zeer regelmatig klanten of would be klanten tegen die denken dat ik "zomaar" een illustratoortje ben, bijna alsof ik een veredelde dtp-er ben (niks ten nadele van goede dtp-ers overigens: vaak staat of valt de kwaliteit van een drukwerk ermee). Dan is het heel erg prettig om duidelijk te kunnen zijn over wat mijn werk kost. Het zorgt er ook voor dat het kaf een beetje van het koren wordt gescheiden: mijn werk is vrij duur, maar is het geld meer dan waard. Alleen klanten dus die bereid zijn om voor die kwaliteit te betalen komen naar mij toe.
En dat is in het verleden wel anders geweest. Je wilt niet weten hoe vaak ik mensen aan de deur heb gehad die iets gratis wilde "want dat geeft je exposure"... dat is de vervelende kant van het feit dat klanten (lees: mensen) bevooroordeeld denken. In jouw geval werkt het juist de goede kant op.

[ramon fincken]

Ik houd dit in de gaten, ik weet ook voor wat ik doe dat klanten absoluut niet kunnen inschatten hoeveel tijd ik kwijt ben en wat daarmee iets waard is.

[René]

Oorspronkelijk geplaatst door ramon fincken

dat klanten absoluut niet kunnen inschatten hoeveel tijd ik kwijt ben en wat daarmee iets waard is.

Maar dat is precies het kernpunt: hoeveel tijd jij kwijt bent bepaalt niet de waarde, dat bepaalt de kosten. De waarde heeft te maken met de beleving die - of het zakelijk rendement dat - de opdrachtgever van jouw werk heeft.

Als een dokter je in 5 minuten geneest met een pilletje van € 0,12, dan kan dat je tonnen waard zijn. Als KPN-monteurs uren bezig zijn om je ADSL-lijn aan de praat te krijgen dan vind je dat niks waard (want die lijn hoort het gewoon te doen).

Die dokter zal misschien wel met waardegebaseerde prijsbepaling willen werken, maar of de ADSL-monteurs dat ook willen...

[ramon fincken]

Exact, en omdat ik richting monteurs zit ( als in: ja maar dan kun je toch ook even dit en dit wijzigen in de webshop? .. Dat moet toch kunnen ? ) heb ik dat probleem dus ..

[NowHow]

Ja, waardering zit volledig in de perceptie. Je hecht weinig waarde aan het werk van een monteur, "want het zou toch gewoon moeten werken", maar als het niet werkt zit je met je handen in je haar (ik kan b.v. niet werken zonder mijn internetconnectie, dus die is voor mij erg belangrijk). Die arts heeft een hele wereld van wetenschappelijk en farmaceutisch onderzoek achter zich en is zelf net zo'n klein radartje in het spel als die monteur. Ik denk ook dat een gedeelte van de waardering voor wat een huisarts kan doen (hoewel dat al aardig is afgebrokkeld, zeker bij de lageropgeleiden) ook nog een duidelijke erfenis heeft uit de tijd dat hij nog een van de notabelen was (managers zoals Ed hebben die functie, op de werkvloer tenminste, een beetje overgenomen).

Er is een tijd geweest dat handwerkslieden (die monteur, een programmeur, de timmerman en de illustrator) een stuk hoger gewaardeerd werden dan de laatste decennia. Je ziet duidelijk dat, nu men de gevolgen van de jaren 80 en 90 herstructurering van het onderwijs aan het betreuren is, die waardering weer een beetje aan het opkomen is, maar mijn vermoeden is dat die waardering alleen maar groter zal worden in de toekomst. Een hele hoop van het werk dat mensen met dergelijke technische vaardigheden met hun handen doen zal niet een, twee, drie kunnen worden geautomatiseerd. Zeker ook omdat er altijd mensen nodig blijven die met de voortschrijdende technologie om moeten kunnen gaan.

[Remy]

Dat waarderingsprincipe werd ons bij de Lancelots-cursus verteld door Martijn Aslander, die dat zelf toepast op zijn werk (hoofdzakelijk lezingen, presentaties geven e.d.).

Het principe klinkt mooi en is zeker interessant, maar zoals eerder gezegd lang niet overal toepasbaar. Ik ga me er in ieder geval niet aan wagen.