Wat is intuïtie (en kan je het trainen?)

[Annedien Hoen]

De factor tijd, ik ben er zelf sterk van afhankelijk, ook 'beroepshalve'. (Of JUIST beroepshalve?)
Ik merk dat mensen vaak verwachten dat je ergens ter plekke een oplossing voor bedenkt, terwijl juist het bezinken en inklinken en combineren van de gegevens erg belangrijk zijn. Er dienen zich dan vaak vanzelf oplossingsrichtingen en ideeën aan.
Ik had het er gisteren nog over met een collega, hoe zo'n proces in elkaar zit, hoe het voelt. Alsof je tot de 'pit' van een probleem wil zien te komen en laagjes afpelt. Wat is de meest kernachtige waarheid die je over een kwestie boven tafel kunt krijgen?
En wat er dan gebeurt, als je die gevonden hebt! Wow!
Hoewel ik dus ook niet precies weet wat intuïtie dan is, merk ik wel dat ik 'intuïtief aanvoel' of de kern al benoemd is of dat er nog omheengedanst wordt. Ik ben wel een beetje een cut the crap ninja ;-) denk ik. Wat dat betreft heeft intuïtie ook te maken met eerlijkheid, consistentie, congruëntie, 'klopt iets'. Want daar waarschuwt het ook vaak voor, als dat niet het geval is. De één associeert het met meer primitieve functies (instinct), de andere met de hogere functies van de menselijke geest (bewustzijn).
Het schijnt trouwens ook zo te zijn dat je organen stofjes (neuropeptiden) afgeven, en dat het dus niet alleen maar zo is dat je hersenen het hoofdkwartier zijn van je impulsen- dingen worden létterlijk "door je hart ingegeven". Een 'gut feeling'. 'Ik voel het aan mijn water'. Er is dus een moleculair gesprek gaande in je lichaam. Misschien dat intuïtie daar ook wel mee samenhangt?

[olaf]

Marielle,
mijn gevoel zegt mij dat jij een aanhanger bent van de hard-core technische benadering.
May the force be with you

Die filters klinken plausibel. Maar: je weet dan wel wát er werkt, maar niet hóe het werkt. Dus kan je het niet trainen. Waarin je jezelf wel kan trainen is ruimte maken voor je intuitie/gevoel bij je beslissingen.

[Annedien Hoen]

Oorspronkelijk geplaatst door olaf

Maar: je weet dan wel wát er werkt, maar niet hóe het werkt. Dus kan je het niet trainen. Waarin je jezelf wel kan trainen is ruimte maken voor je intuitie/gevoel bij je beslissingen.

Ik ken mensen die beweren dat je het wel degelijk kan trainen. Die zien het als een spier, die je door het meer te gebruiken ook sterker maakt.
Gaan herkennen hoe je intuïtieve informatie zich aandient (een gevoel? een gedachte? een 'weten'?) bijvoorbeeld. Door er op te durven sturen bekrachtig je het ook. Leren van de keren dat je het achteraf eigenlijk wel wist maar er niks mee deed, dat helpt ook prima (vooral als het leergeld erg hoog is!).

[Mariëlle Schrijft]

Oorspronkelijk geplaatst door olaf

Marielle,
mijn gevoel zegt mij dat jij een aanhanger bent van de hard-core technische benadering.
May the force be with you

Hardcore technisch? Dáár ben ik nou nog nooit eerder van beschuldigd. Maar, ach, klinkt best stoer . Bedankt Olaf!

Vanuit een ver verleden (paar blauwe maandagen psychologie) weet ik dat er zeker ook onderzoeken naar gedaan zijn die helder maken hoe zoiets werkt. Maar ook aan de psychofysiologische kant zijn daar ook weer heel plausibele theoriën voor. Zou ik graag eens opzoeken, maar dat kost me nu wel een beetje veel tijd.

Maar maakt het eigenlijk uit hoe die filters werken? Het gaat toch om de ontdekking wat ze tegenhielden? Iedereen kent toch het fenomeen: "de schellen vielen me van de ogen? Of, op z´n Cruyffiaans: je gaat het pas zien als je het doorhebt.

Is een deel van wat we intuitie noemen niet een soort van (ik ga weer eens hardcore) multifunctie processing in het brein? Zo van gevoel, ervaring, kennis, logica allemaal tegelijkertijd werkend en daarmee meer opleverend dan de som der delen?

Eureka?

Heel erg boeiend onderwerp in ieder geval.

[erno@ernohannink.nl]

"létterlijk "door je hart ingegeven". Een 'gut feeling'."

Zelf heb ik eens hierover gehoord van Leo van der Burg (Tricona) en het 'gevoel' komt uit je 'gut'. Ofwel uit je buik en niet uit je hart. De ene stof (weet de namen niet zo) komt uit het hoofd en gaat naar beneden (negatieve ervaringen) en de andere stof komt uit je buik en gaat om hoog (positieve ervaringen).
De exacte benamingen van de stoffen zou ik weer in een van zijn beide boeken moeten opzoeken die ik heb of aan Leo moeten vragen.

Volgens mij zal de een zijn/haar intuïtie iets anders ingeven dan de ander. En dat komt volgens mij door het talent (de eigen-aardigheden) van de persoon. De één reageert op een negatieve intuitie ("dat kan niet goed gaan") en de andere op een positieve ("ik denk dat dit de juiste weg is").

[Annedien Hoen]

Oorspronkelijk geplaatst door Mariëlle Schrijft

Is een deel van wat we intuitie noemen niet een soort van (ik ga weer eens hardcore) multifunctie processing in het brein? Zo van gevoel, ervaring, kennis, logica allemaal tegelijkertijd werkend en daarmee meer opleverend dan de som der delen?

Dat is nou juist de 'grap', volgens mij. We beschouwen dat als hardcore technisch maar in feite zijn het aannames. Het enige dat we kunnen vaststellen is dat we activiteit in de hersenen kunnen waarnemen door met meetinstrumenten naar electrische activiteit in de hersenen te kijken.
Er lichten gebieden op, dus er gebeurt iets. Iemand praat en gebied X licht op, oh, dan is dat het linguiïstisch centrum.
Maar wat gebeurt er nou werkelijk? Wie ervaart? Wat ziet? Hoe gaat dat in z'n werk? En in hoeverre kunnen wij observeren en geobserveerde zijn als quantumfysica uitwijst dat observatie (ergens naar kijken) beïnvloedt wat er gebeurt?
Als je je ogen dichtdoet en je gaat op zoek naar je 'ik' (waar het allemaal om draait, ik ervaar, ik zie, ik weet), wat vind je dan? (Ik zou het zeer op prijs stellen als degenen die dat interessant vinden dat eens zouden willen doen, als experiment )

Idem voor het model dat bedacht is voor de persoonlijkheid, identiteit, perceptie. De mensen die zichzelf als wetenschappers beschouwen lopen bovendien vaak achter op de werkelijke wetenschappelijke ontwikkelingen, die hebben een gefossiliseerd idee van de bevindingen der wetenschap en staan derhalve ook niet meer open voor nieuwe input die wel degelijk 'wetenschappelijk bewezen' is maar uit noetische of spirituele hoek komt.

Natuurkundigen komen er bijvoorbeeld achter dat alles leegte is, dat alles een pulserende energie is (die het bestaan in-en uitpulseert, afwisselend wel en niet bestaat, dus?) en dat 'het kleinst mogelijke deeltje' niet bestaat en daarmee wat we ervaren als 'materie' dus niet bestaat.
Maar...wacht effe... dat zeggen Boeddhisten toch al een paar duizend jaar, 'alles is leegte'? Hmmm.
Natuurkundigen zijn er in geslaagd de spin van een deeltje te laten reageren op de spin van een andere, even verderop. Daar zit dus ruimte tussen: hoe kan het dat ze met elkaar communiceren? (Hier gaat de computer van de toekomst waarschijnlijk op draaien trouwens, een zgn. 'quantum computer', gebruikmakend van ionen, en Einstein had het ook al over dat effect, dat hij grappig genoeg 'spooky' noemde...zoals er in de quantumfysica nu begrippen als 'magic' gebruikt worden als eigenschap)
Men heeft in laboratoriumopstelling een foto gemaakt van één object (weet niet of het nou een atoom of een foton ofzo was) op twee plekken tegelijk.

Ook leuk om te lezen, "Mind May Affect Machines" op Wired.

Ik kan hier nog uren over doorgaan, maar dan begin ik meestal te schuimbekken dus ik ga weer even af in mijn mandje ... er is maar weinig dat ik zo waanzinnig fascinerend vind als dit!

[René]

Oorspronkelijk geplaatst door Annedien Hoen

Het enige dat we kunnen vaststellen is dat we activiteit in de hersenen kunnen waarnemen door met meetinstrumenten naar electrische activiteit in de hersenen te kijken.
Er lichten gebieden op, dus er gebeurt iets. Iemand praat en gebied X licht op, oh, dan is dat het linguiïstisch centrum.

Ik herinner mij Piet Grijs op de radio, vermoedelijk in Welingelichte Kringen, die iets zei als:

"Het hersenonderzoek is als een automonteur die met een hand op de motorkap zegt 'hier wordt het warm als je rijdt, dus daar zal wel een aandrijving zitten'."

Dat was ongeveer 20 jaar geleden en ik heb weleens de indruk dat het sindsdien nauwelijks verder is gekomen.

Maar wat gebeurt er nou werkelijk? Wie ervaart? Wat ziet? Hoe gaat dat in z'n werk? En in hoeverre kunnen wij observeren en geobserveerde zijn als quantumfysica uitwijst dat observatie (ergens naar kijken) beïnvloedt wat er gebeurt?

Ik vraag me af of de quantumfysica dat uitwijst. Dat is toch voornamelijk een kluwen van reuze-interessante en opmerkelijk succesvolle differentiaalvergelijkingen die zich maar moeilijk laat interpreteren.

Als je je ogen dichtdoet en je gaat op zoek naar je 'ik' (waar het allemaal om draait, ik ervaar, ik zie, ik weet), wat vind je dan? (Ik zou het zeer op prijs stellen als degenen die dat interessant vinden dat eens zouden willen doen, als experiment )

Dan denkt ik: ik is een model van de wereld dat zichzelf een plaats moet geven.

Natuurkundigen komen er bijvoorbeeld achter dat alles leegte is, dat alles een pulserende energie is (die het bestaan in-en uitpulseert, afwisselend wel en niet bestaat, dus?) en dat 'het kleinst mogelijke deeltje' niet bestaat en daarmee wat we ervaren als 'materie' dus niet bestaat.
Maar...wacht effe... dat zeggen Boeddhisten toch al een paar duizend jaar, 'alles is leegte'? Hmmm.

Natuurkundigen zijn al enkele eeuwen niet meer geïnteresseerd in dergelijke beschouwingen van algemene aard, slechts in formules die de meest bizarre uithoeken van de werkelijkheid tot 8 decimalen achter de komma nauwkeurig blijken te beschrijven. Jij vindt dat een beperking, natuurkundigen vinden het een kwaliteitseis

(Hier gaat de computer van de toekomst waarschijnlijk op draaien trouwens, een zgn. 'quantum computer'

Je weet het maar nooit, maar als computertechnicus ontraad ik het vooralsnog eenieder met klem hierin aandelen te kopen.

[Men heeft in laboratoriumopstelling een foto gemaakt van één object (weet niet of het nou een atoom of een foton ofzo was ) op twee plekken tegelijk.

Je bedoelt neem ik aan het golfkarakter van 'deeltjes'.

[Annedien Hoen]

Ik heb het over Ψ en non-lokaliteit.
Maar, ja, wat waar is is waar: het is schemergebied wat wetenschap is en wat metafysische aannames zijn.
Desondanks: interessant!

En misschien gaat " Je weet het maar nooit, maar als computertechnicus ontraad ik het vooralsnog eenieder met klem hierin aandelen te kopen." nog eens de annalen in als leuk vervolg van....

"There is no reason for any individual to have a computer in his home."
Ken Olsen (1926-) President, Digital Equipment, 1977


En een andere indicator:

Domeinnaam Status Land Per jaar quantumcomputer.eu BEZET Europese Unie 24 quantumcomputer.nl BEZET Nederland 24 quantumcomputer.be VRIJ Belgie 24 quantumcomputer.co.uk BEZET Verenigd Koninkrijk 35 * quantumcomputer.de BEZET Duitsland 35 * quantumcomputer.com BEZET Internationaal 35 * quantumcomputer.net BEZET Internationaal 35 * quantumcomputer.org BEZET Internationaal 35 * quantumcomputer.biz BEZET Internationaal 35 * quantumcomputer.info BEZET Internationaal 35 * quantumcomputer.nu VRIJ Niue

[Zininkennis]

Ik ben sinds een paar jaar bezig met beter luisteren naar mijn intuitie. Het leidt soms tot verrassende resultaten. Ik heb zowel ingevingen die achteraf verklaarbaar zijn (zeker als ik iemand goed ken) als ingevingen die volslagen idioot lijken. Als ik dan de moed vind om de ingeving toch wereldkundig te maken, dan blijkt het vaak dé oplossing voor die persoon te zijn, of sla ik precies de spijker op zijn kop. Ik ben iedere keer weer verbaasd in dit soort gevallen.

Ik heb het zelf kunnen trainen door mijn opleiding als spiritual healer. Herkennen van de filters die je op de dagelijkse waarneming hebt, en daar 'langs' kunnen 'kijken'. Ik probeer het kort en krachtig op te schrijven, maar vraag me gerust als je het cryptisch vind .

[Annedien Hoen]

Ik heb onlangs The Visionary Window - A Quantym Physicist's Guide To Enlightenment gelezen en daar stond een interessant experiment in: door twee mensen de intentie te laten hebben met gedachten met elkaar verbonden te zijn konden ze door de ene proefpersoon aan lichtflitsen bloot te stellen bij de andere proefpersoon (die elders was en die flitsen niet te zien kreeg) een respons in de hersenen meten.

Als je je eigen hersenen als een quantum computer ziet die 'entangled' kan raken met die van een ander (danwel met *alles*) is helderziendheid danwel intuïtie eigenlijk niet zo raadselachtig. Een vriend van me vertelde dat alles wat er voor nodig was om met een groep mensen telepathisch met elkaar te worden was om die wens te uiten, die intentie te hebben.

Iemand in voor 'n experimentje? ;-) ("Entanglement, anyone?")