Lifehacking en waardering achteraf

[NowHow]

In een andere tread werd geschreven:

Oorspronkelijk geplaatst door EvdGriend

Te gek!

Van de week even geproefd aan life hacking. Een van de mechanismen die klant-leverancier relatie compleet kan veranderen, is: laat de klant bepalen wat hij/zij jouw dienst waard vindt.

In een zaal vol ondernemers werd gevraagd hoeveel ondernemers verwachten voor hun 'waar' meer te ontvangen als zij de waardebepaling (en betaling) overlaten aan hun klant..... ongeveer 30% van de ondernemers.

Ik overweeg dit mechanisme toe te passen op mijn opdrachtgevers... Discussie over de prijs is dan einde oefening.

Al ervaringen??!!

Oorspronkelijk geplaatst door Musthave

Ik ben benieuwd naar je experiment, als je het doorvoert, maar het lijkt me echt niet voordelig uitdraaien voor de dienstverlener/ondernemer/freelancer. Vaak hebben klanten absoluut geen besef van hoeveel tijd er in bepaalde dingen kruipt hoeveel dat werkelijk waard is (vertaald naar een uurtarief). Ik weet 100% mocht ik mijn klanten laten beslissen, ik zou een jaar droog brood kunnen eten en in de schulden belanden, want ik zou vér onder de gangbare prijs vergoed worden. En dat heeft dan niets te maken met de kwaliteit die ik lever, maar klanten denken vaak dat ik alles in 10 minuutjes en 2 muisklikken kan klaarspelen, terwijl het in realiteit eerder 3 uur is én ze denken dat werken voor een tarief van €20 incl. BTW dik betaald is...
Op zich kunnen zij het niet helpen, denk ik altijd maar, als ze mijn vakgebied zouden kennen, moesten ze mij niet inhuren natuurlijk.

Ik denk dat het over de gehele linie niet gaat werken. Als ik naar mijn eigen werk kijk: juist door mijn professionaliteit is het voor mij mogelijk om werk eruit te laten zien alsof het heel weinig moeite heeft gekost. Aan de andere kant ziet vrijwel iedereen dat het werk van hoge kwaliteit is. Toch is het voor de meeste opdrachtgevers erg moeilijk te bevatten hoeveel energie ik moet steken in een opdracht om op dat niveau te komen. Een manier zou kunnen zijn om mijn opdrachtgevers de eerste keer naast me te laten zitten terwijl ik aan de gang ben, maar dat is (natuurlijk) praktisch vrijwel niet haalbaar.

Ik kan zonder meer mijn prijs verantwoorden, maar door mijn klanten direct na een opdracht laten bepalen hoeveel mijn werk waard is, is vrijwel ondoenlijk. Het komt b.v. zeer regelmatig voor dat mijn werk nog jaren binnen het bedrijf van een opdrachtgever circuleert omdat het zo goed weergeeft waar het overgaat, terwijl het gemaakt is om één keer gebruikt te worden. Ook komt het heel vaak voor dat mijn werk zo uniek is dat het vaak veel toepasselijker is dan ander visueel werk over hetzelfde onderwerp (een van mijn verkooppunten namelijk: door mijn achtergrond weet ik waar ik het over heb en kan ik net een stapje verder gaan) Moet ik dan mijn opdrachtgevers vragen om me na een jaar, vijf jaar en eventueel tien jaar nog een keer geld te gunnen? Vaak zijn ze me dan toch al grotendeels vergeten, terwijl mijn werk wel vaak gebruikt wordt.

Ofwel leuk bedacht, maar tussen wens en daad, enzo...

Ik wil alvast wat tussenresultaten melden.

Even wat achtergrond. Mijn dienstverlening bestaat uit project management, interim management en project support (inhoudelijk en projectdocumentatie).
Belangrijke conditie: De opdrachtgevers zijn bekend met de markt (!)

Ik vroeg ze om zelf of het aantal uur te bepalen of met hun tariefvoorstel te komen. In dit stadium doe ik het nog even voor de start van de klus (niet alles tegelijk).

Bij een opdracht kon ik 40% meer uren schrijven.
Bij een andere opdracht lag het tarief 35% hoger.


... wordt vervolgd.

[NowHow]

Dag Ed,

Ik kan me voorstellen dat het in jou geval wel zou kunnen werken. Maar dat heeft mijn inziens in eerste instantie niet zo veel te maken met de kwaliteit van jouw werk, maar eerder met hoe jouw beroep bij bedrijven gewaardeerd wordt en een klein beetje hoe vlot jou babbel is. Dat komt misschien een beetje cru over, maar zo ligt het denk ik wel. Hoewel management functies de laatste tien jaar in waarde een ietsje zijn gedevalueerd, hecht het gemiddeld bedrijf nog steeds veel waarde aan de functies zonder dat daar nu specifiek een grond ligt bij het bedrijf zelf. Dit is niet erg, maar gewoon zoals het is.

Zo ben ik bijvoorbeeld wetenschappelijk en technisch illustrator, een beroep waar feitelijk geen opleiding voor is en dat in Nederland ook niet zo goed begrepen wordt. Ik heb een Msc in Dierwetenschappen en ik heb jaren als informatie analist/architect gewerkt en die achtergrond gebruik ik om een uniek product op de markt te zetten. Toch kom ik zeer regelmatig klanten of would be klanten tegen die denken dat ik "zomaar" een illustratoortje ben, bijna alsof ik een veredelde dtp-er ben (niks ten nadele van goede dtp-ers overigens: vaak staat of valt de kwaliteit van een drukwerk ermee). Dan is het heel erg prettig om duidelijk te kunnen zijn over wat mijn werk kost. Het zorgt er ook voor dat het kaf een beetje van het koren wordt gescheiden: mijn werk is vrij duur, maar is het geld meer dan waard. Alleen klanten dus die bereid zijn om voor die kwaliteit te betalen komen naar mij toe.
En dat is in het verleden wel anders geweest. Je wilt niet weten hoe vaak ik mensen aan de deur heb gehad die iets gratis wilde "want dat geeft je exposure"... dat is de vervelende kant van het feit dat klanten (lees: mensen) bevooroordeeld denken. In jouw geval werkt het juist de goede kant op.

[ramon fincken]

Ik houd dit in de gaten, ik weet ook voor wat ik doe dat klanten absoluut niet kunnen inschatten hoeveel tijd ik kwijt ben en wat daarmee iets waard is.

[René]

Oorspronkelijk geplaatst door ramon fincken

dat klanten absoluut niet kunnen inschatten hoeveel tijd ik kwijt ben en wat daarmee iets waard is.

Maar dat is precies het kernpunt: hoeveel tijd jij kwijt bent bepaalt niet de waarde, dat bepaalt de kosten. De waarde heeft te maken met de beleving die - of het zakelijk rendement dat - de opdrachtgever van jouw werk heeft.

Als een dokter je in 5 minuten geneest met een pilletje van € 0,12, dan kan dat je tonnen waard zijn. Als KPN-monteurs uren bezig zijn om je ADSL-lijn aan de praat te krijgen dan vind je dat niks waard (want die lijn hoort het gewoon te doen).

Die dokter zal misschien wel met waardegebaseerde prijsbepaling willen werken, maar of de ADSL-monteurs dat ook willen...

[ramon fincken]

Exact, en omdat ik richting monteurs zit ( als in: ja maar dan kun je toch ook even dit en dit wijzigen in de webshop? .. Dat moet toch kunnen ? ) heb ik dat probleem dus ..

[NowHow]

Ja, waardering zit volledig in de perceptie. Je hecht weinig waarde aan het werk van een monteur, "want het zou toch gewoon moeten werken", maar als het niet werkt zit je met je handen in je haar (ik kan b.v. niet werken zonder mijn internetconnectie, dus die is voor mij erg belangrijk). Die arts heeft een hele wereld van wetenschappelijk en farmaceutisch onderzoek achter zich en is zelf net zo'n klein radartje in het spel als die monteur. Ik denk ook dat een gedeelte van de waardering voor wat een huisarts kan doen (hoewel dat al aardig is afgebrokkeld, zeker bij de lageropgeleiden) ook nog een duidelijke erfenis heeft uit de tijd dat hij nog een van de notabelen was (managers zoals Ed hebben die functie, op de werkvloer tenminste, een beetje overgenomen).

Er is een tijd geweest dat handwerkslieden (die monteur, een programmeur, de timmerman en de illustrator) een stuk hoger gewaardeerd werden dan de laatste decennia. Je ziet duidelijk dat, nu men de gevolgen van de jaren 80 en 90 herstructurering van het onderwijs aan het betreuren is, die waardering weer een beetje aan het opkomen is, maar mijn vermoeden is dat die waardering alleen maar groter zal worden in de toekomst. Een hele hoop van het werk dat mensen met dergelijke technische vaardigheden met hun handen doen zal niet een, twee, drie kunnen worden geautomatiseerd. Zeker ook omdat er altijd mensen nodig blijven die met de voortschrijdende technologie om moeten kunnen gaan.

[Remy]

Dat waarderingsprincipe werd ons bij de Lancelots-cursus verteld door Martijn Aslander, die dat zelf toepast op zijn werk (hoofdzakelijk lezingen, presentaties geven e.d.).

Het principe klinkt mooi en is zeker interessant, maar zoals eerder gezegd lang niet overal toepasbaar. Ik ga me er in ieder geval niet aan wagen.

[lyonesse]

Voor mij in de rol van klant werkt het niet: ik word er doodnerveus van. Ik wil niet teveel betalen (je kunt je geld tenslotte maar één keer uitgeven), maar wil tegelijkertijd de ander niet tekort doen.

Ik ben dus zo iemand die gewoon wil horen wat het moet kosten en op basis daarvan beslis of ik dat een redelijke prijs voor het geboden vind. Krijg ìk de keuze, dan haak ik direct af.

Aangezien ik - ondanks dat ieder mens natuurlijk uniek is - niet alleen zal staan in mijn gevoel hierover, wil ik mijn (potentiële) klanten niet datzelfde rotgevoel bezorgen.

't Moge duidelijk zijn dat ik ook niet goed ben in afdingen op de markt en zo.

Ik kan me wèl weer vinden in het door de klant te bepalen aantal uren inzet, maar dat vind ik van een hele andere orde. Overigens zou ik dat aantal dan gebruiken als richtlijn, niet meer en niet minder.

Groeten, Renée

[NowHow]

Goed punt, Renée,

Ik zou het als klant ook niet prettig vinden. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat mensen die met dit systeem willen werken dit juist als argument zullen gebruiken: de klant wordt gedwongen na te denken over de geleverde dienst... maar soms moet je dat, van beide kanten trouwens, niet willen.