De kern van netwerken

[Zininkennis]

Prettig artikel! Vooral omdat het bevestigt dat je jezelf mag blijven! Ik ben in eerste instantie vol enthousiasme begonnen met het aflopen van netwerkborrels en heb me aangesloten bij een netwerk. Inmiddels valt het me steeds vaker op dat velen me vanalles proberen "aan te smeren", zonder ook maar één vraag te stellen aan mij. Het grappige is dat ik het nu omdraai, ik ga juist meer vragen stellen, en daardoor ontstaan hele leuke gesprekken. Soms kan ik mensen verder helpen met iets (een betaalde opdracht is er overigens nog nooit uitgekomen), en dan ben ik oprecht blij. Ik maak van de borrels altijd iets leuks voor mezelf, anders vind ik het zonde van mijn tijd. Zo maak ik ook mijn keuzes; het moet er veelbelovend uitzien (qua sfeer, mensen of sprekers), anders ga ik niet. Wel vraag ik me in toenemende mate af welke meerwaarde het biedt.

Kortom; door ervaring wijzer geworden en toch nog veel opgestoken van het artikel. En ook nog niet klaar met leren .

De kern van netwerken is voor mij lekker mezelf zijn. Een masker ophouden werkt niet, daar prikt men uiteindelijk toch doorheen.

Sta gewoon altijd open voor nieuwe mensen. Dat brengt meer dan netwerkmeetings.

[Zininkennis]

Inderdaad! Bovendien kost het ophouden van maskers zoveel energie, dan hou je niks meer over voor de echt belangrijke zaken. Het kost echter soms best moed om jezelf te zijn, zeker als je afwijkt van de "gangbare norm".
Mijn ervaring: hoe beter het lukt om authentiek te zijn (ik moest echt wel wat drempels over!), hoe leuker het allemaal wordt !

[Annedien Hoen]

@Zininkennis: Dankjewel!

Wat ik me vaak afvraag: Wat is dan "jezelf zijn"? Zit dat in gedrag, of in de manier waarop je jezelf ziet en wat je aan anderen laat zien?
Als ik een klein existentieel experimentje op mezelf loslaat vind ik namelijk niets als ik op zoek ga naar mijn "zelf". Daarom voelt de instructie "jezelf zijn" voor mij onnatuurlijk. Alsof het ook een rol is. Maar dat kan aan mij liggen.

[Zininkennis]

Ja, wat is jezelf zijn? Wat ik in dit antwoord bedoelde betrof het gedrag; dat ik laat zien wat ik zelf vind en denk, zonder maskers op te zetten. Een masker is net zoiets als een filter, je laat jezelf zien (in wat je zegt en hoe je eruit ziet) conform wat je denkt wat je gesprekspartner van je verwacht. Het is al lastig op te schrijven, want er zitten veel aannames in.

• Je neemt aan wat het beeld is dat de ander van je heeft.
• Je gaat impliciet voor de ander denken (natuurlijk wel op basis van je ervaring met die persoon)
• Je gaat je gedrag aanpassen.

Ik ben geen psychologe, meer ervaringsdeskundige, dus er zullen vast nog meer aspecten aan vast zitten. Ik heb gemerkt dat ik het best spannend vind om te zeggen wat ik denk. Angst voor negatieve reacties van anderen is meestal de drijfveer om niet volledig "jezelf" te zijn, alhoewel het soms ook prettiger is voor de relatie om niet exact te zeggen wat je denkt of vind. Voer voor een aparte discussie??

[Koen]

Maar het is toch ook helemaal niet erg om jezelf enigzins aan te passen aan andere mensen? Dat doet iedereen. En zo creer je veel meer overeenstemming, vriendschap en vermijd je onnodige discussies.

Ik zeg niet dat je al je meningen opzij moet zetten, maar je hoeft het "jezelf zijn" ook niet te verheffen tot een kunst ofzo.

[Zininkennis]

Inderdaad! Het gaat om de balans! Niet het jezelf zijn tot kunst verheffen én niet jezelf volledig verstoppen achter 'gewenst gedrag'.